Uit zelfbescherming heeft theatermaker Diederik van Vleuten besloten dat hij niet langer naar concerten gaat. Hij pleit voor snelle, glasheldere wetgeving over het maximaal aantal decibellen om zo concertbezoekers eindelijk te beschermen tegen gehoorbeschadiging.
Maandag genoot ik met de rest van een uitverkocht Ziggo Dome in Amsterdam van legende Peter Gabriel die, met zijn wereldband bestaande uit even grote legendes als bassist Tony Levin en drummer Manu Katché, eindelijk weer eens live te horen was. En hoe. Na het tweede nummer snelde ik met mijn 17-jarige zoon (ja, ook hij) naar de servicebalie om oordoppen aan te schaffen. Die was ik, tegen beter weten in, even vergeten.
Ik ga al vele jaren nauwelijks meer naar popconcerten, juist om die reden. Ook niet in veel kleinere ruimtes dan Ziggo Dome. Ik wil mijn gehoor intact houden. Dat is, even krankzinnig als zorgwekkend, niet meer mogelijk zonder gedegen bescherming. Zelfs niet bij concerten van een erkende audiofiel als Peter Gabriel.
Geluidstechnici en organisatoren beweren al te vaak hetzelfde: het kan niet anders in zulke bakken. En, gemakzuchtige dooddoener: het gaat ook om de ‘ervaring’. Toen ik bij de servicebalie stond zag ik mensen met hun vingers in hun oren naar buiten weglopen. Naar huis. Waren die oordoppen niet te koop geweest dan had ik hetzelfde gedaan. Tot zover de ‘ervaring’.
Kom mij niet aan met ‘dat weet je toch?’ Kom mij niet aan met ‘dan moet je maar oordoppen meenemen’. Kom mij ook zeker niet aan met ‘dit is ook niet voor mensen van boven de 60’ als mijn zoon van 17 ook zijn oordoppen zo snel mogelijk in doet. Deze geluidsterreur is een regelrechte fysieke aanslag met alle catastrofale gevolgen van dien. Een gehoorbeschadiging is niet voor even, maar voor het leven. Met name voor de jonge generatie, die, ernstig genoeg, al niet meer beter weet.
Mensen zijn in hoge mate verantwoordelijk voor hun eigen doen en laten. Dus ook concertgangers. Maar in de praktijk past hier kennelijk maar een ding: een snelle, glasheldere wetgeving over het maximaal aantal decibellen waaraan een mens mag worden blootgesteld. En daar dan onder gaan zitten. Niks maximaal maar normaal. Gezond. Geen gehoor geven aan geluidstechnici en organisatoren van evenementen die allemaal hun eigen redenen hebben om het volume niet omlaag te hoeven schuiven. Laat vooral de artsen en mensen met een blijvende gehoorbeschadiging maar even aan het woord. Leg daar je oor te luisteren. Wordt een kort gesprek.
Ik nodig het voltallige kabinet uit om bij het eerstvolgende popconcert aanwezig te zijn. In een grote of kleinere zaal. Op mijn kosten. Op een voorwaarde: allemaal komen en van begin tot het eind zonder gehoorbescherming. Eens kijken hoe lang de goedbedoelde verkennende discussie die over gehoorbeschadiging en -bescherming wordt gevoerd dan nog duurt. Nee, dit was geen grap en niet ludiek bedoeld. Ik meen het, want het is zorgwekkend.
Ik ben bepaald niet de eerste die dit zegt. Ticketswap, belangrijke speler op de markt van pop-en festival kaartverkoop- en ruil erkent het probleem en zoekt mee naar oplossingen. Collega Stephen Emmer, inmiddels tinnituspatiënt, vraagt overal intensief gehoor voor een probleem dat ook een maatschappelijke kant heeft. Hij richtte stichting Artists Against Tinnitus op en startte een petitie tegen gehoorschade (te ondertekenen tot 1-10-2023). Waar liggen de grenzen en waar moet de politiek ingrijpen om burgers, in dit geval honderdduizenden concertbezoekers per jaar, te beschermen? Hier niet harder rijden dan 100 is duidelijk. Wie niet horen wil, moet voelen en krijgt een envelopje op de mat. Afgelopen maandag heb ik ook gehoord en zeker gevoeld. Ondanks mijn snel aangeschafte bescherming suist de avond na.
Peter Gabriel, kortom, was oorverdovend goed. Zijn In Your Eyes kreeg Ziggo uit de stoelen. Kippenvel. Schitterend. Maar nu In Your Ears. Regel die wetgeving, kabinet, en doe het snel. Uit zelfbescherming denk ik dat mijn geliefde Gabriel ook mijn laatste concert was. Daarvan hoeft u zeker niet wakker te liggen. Het gaat mij om mijn kinderen, de jonge generaties, die hopelijk nog een leven van onbekommerd muziek genieten voor zich hebben. Zonder angst voor mogelijk lichamelijk letsel. Want dat is het en niets anders.
Laat deze hartekreet niet voor dovemansoren zijn. Dan bent u te laat. Dat is helaas een goede traditie in de Nederlandse politiek. En tradities zijn er om mee te breken.
[De Volkskrant/LinkedIn – Diederik van Vleuten – 7 Juni 2023]
